O zasadach, które pozwalają utrzymywać bezpieczeństwo na treningach oraz edukują kształtując pozytywne osobowości.

Trening karate jest poddany ostrej dyscyplinie. Spowodowane to było historycznym nakazem powstawania tej sztuki w mocno feudalnych czasach średniowiecznej Japonii i Okinawy. Obserwator mógłby powiedzieć, że dzisiaj, w związku z tym, nie jest to już potrzebne. Nic bardziej mylnego.

Otóż wysoka dyscyplina przywoływana podczas treningu karate jest po prostu metodą treningową. Nieustanne pozostawanie w bacznej uwadze i respekcie do trenera i partnera (przeciwnika w walce) daje wysoki poziom koncentracji i zaangażowania umysłu w proces treningowy.

Poprzez trening u karateka wyostrzają się zmysły, poprawia się jasność dokonywanej oceny, precyzyjność działań i wypowiedzi, wiara w słuszność przejawianych przez siebie aktywności dzięki wysokiemu stopniowi zaufania do podjętych przez siebie decyzji, itp. W czasie ewolucji sposobów treningowych karate powstało wiele maksym, które tym treningiem rządziły. Poszczególne szkoły karate wypracowywały swój indywidualny kodeks postępowania.

Jednym z najbardziej znanych kodeksów jest spis tzw. „Pięciu zasad karate Shotokan” (szkoły wywodzącej się od mistrza Funakoshiego, reprezentowanej również przez KIME), nazywanych też czasami Dojo Kun — przysięgą Dojo:

• Po pierwsze rzecz w tym, aby doskonalić charakter.
• Po pierwsze rzecz w tym, aby bronić prawdziwości drogi.
• Po pierwsze rzecz w tym, aby rozwijać siłę ducha.
• Po pierwsze rzecz w tym, aby szanować etykietę.
• Po pierwsze rzecz w tym, aby gorącość serca nie przesłaniała męstwa.

Łatwo zauważyć, że każda z nich zaczyna się od słów „po pierwsze…”, co oznacza, że nie ma głównej zasady, wszystkie są równie ważne i wszystkie muszą jednocześnie występować w postawach i osobowości karateka. Sensei ucząc tych zasad swych adeptów podaje właściwą interpretację każdej z nich oraz sposobu funkcjonowania wszystkich razem w postępowaniu każdego ćwiczącego. Innym często spotykanym kodeksem jest zbiór zasad karate Matsubayashi, popularnej szkoły karate na dzisiejszej Okinawie - cytowane z książki głównego mistrza tej szkoły - Shoshina Nagamine:

1. Uprzejmość.

Karate zaczyna się i kończy grzecznością oraz uprzejmością. Nie może być uznany za karatekę ten, kto prześcignął innych w technice, a nie jest grzeczny i uprzejmy. (…)

2. Czystość.

Karateka musi zawsze utrzymywać swe ciało i umysł w czystości i gotowości. Kiedy utraci on prawość i czystość umysłu jest niemożliwe, aby uczył się dalej karate. (…)

3. Pilność.

Wytrzymałość i wysiłek mogą dokonać cudu. (…) Pilność leży także u podstaw ducha Bushido.